Adwent w 2024 roku rozpoczął się w niedzielę 1 grudnia, a zakończył o zmierzchu 24 grudnia. Jest okresem rozpoczynającym kolejny rok liturgiczny, który przeżywamy pod hasłem: „Pielgrzymi nadziei”.
Wymownym symbolem Adwentu jest wieniec i świeca adwentowa. Nieodłącznym jego elementem są Msze św. roratnie. Nazwa „Roraty” pochodzi od pierwszych słów znanej pieśni adwentowej: “Rorate coeli desuper…” („Niebiosa rosę spuście nam z góry…”). Wspaniała jest symbolika tych Mszy Świętych. Na początku Kościół pogrążony jest w ciemnościach. Palą się jedynie świece oraz lampiony przyniesione przez dzieci. Dopiero po akcie pokutnym, wraz ze śpiewem „Chwała na wysokości Bogu” zapalane są wszystkie światła w kościele. W związku z roratami zachęca się wszystkich: dzieci i dorosłych, do życia w świetle, do spełniania dobrych uczynków.
W naszej parafii wierni w sposób szczególny przygotowywali się do przyjścia Pana Jezusa poprzez:
1. udział w Mszach Świętych Roratnich;
Były one poprzedzone śpiewem Godzinek o Niepokalanym Poczęciu NMP.
2. rozważania adwentowe dla dzieci, młodzieży i dorosłych;
Prowadzone były one przez naszych kapłanów: księdza proboszcza Roberta i księdza Janusza oraz goszczących w naszej parafii misjonarzy Ojców Werbistów: Marka Kościółka i Andrzeja Truty. Tematem tych rozważań były słowa „Droga sercem malowana”. Rozważania przygotowane zostały przez redakcję „Gościa Niedzielnego” i nawiązywały do jubileuszu 400 – lecia Zgromadzenia Księży Misjonarzy, którego początek dał św. Wincenty a Paulo, patron dzieł miłosierdzia w Kościele. Pierwsi zakonnicy przybyli do Polski na życzenie królowej Marii Ludwiki Gonzagi w już listopadzie 1651 roku. Wysłał ich nad Wisłę sam założyciel. Do pierwszego rozbioru na terenie Rzeczypospolitej istniało 30 domów zgromadzenia, które liczyło prawie 300 członków. Okres rozbiorów był, niestety, czasem likwidacji placówek zgromadzenia, z których ostał się jedynie dom zakonny na krakowskim Stradomiu. On też, pod koniec XIX w., stał się zaczynem odradzających się struktur zakonnych. Na początku XX w. duchowi synowie św. Wincentego a Paulo zostali zaproszeni do diecezji tarnowskiej przez abp. Leona Wałęgę, który powierzył im nowo powstałą parafię w Tarnowie oraz duszpasterstwo w Odporyszowie, gdzie prawie 100 lat temu również została utworzona samodzielna wspólnota parafialna.
Nasze dzieci codziennie mogły posłuchać o działalności i posłudze charytatywnej Księży Misjonarzy i Sióstr Miłosierdzia ( szarytki) w Polsce i różnych częściach świata (Madagaskar, Indie, Kuba, Australia, Włochy, Islandia, USA, Benin, Gwatemala, Ukraina, Papua – Nowa Gwinea, Indonezja, Hiszpania, Turcja, Liban, Ziemia Święta) Zostawały obdarowywane obrazkami, w formie serc aby zbudować dla nowonarodzonego Jezusa drogę pełną dobrych uczynków. Ponadto po każdej Mszy Świętej losowano figurki dla dzieci uczestniczących w Roratach: żłóbek z Bożym Dzieciątkiem, figurę Świętej Rodziny, obrazek Matki Bożej z naszego kościoła (w tym roku przypada 112 rocznica jego ofiarowania przez ówczesnego wikariusza z Lisiej Góra księdza Józefa Bibro) oraz figurę Anioła Stróża, wręczając je, aby wspólnie z całą rodziną pomodliły się w swoim domu rodzinnym. W przeddzień Wigilii Bożego Narodzenia na pamiątkę wspólnej przeżywanych rozważań adwentowych dzieci przy pomocy swoich rodziców z przyniesionych serduszek z dobrymi uczynkami ozdobiły choinkę znajdującą się obok naszej szopki.
3. przystąpienie do Sakramentu Pokuty;
Spowiedź święta miała miejsce w naszej parafii dnia 20 grudnia, było kilku zaproszonych kapłanów z sąsiednich parafii, którzy służyli naszym wiernym pomocą duchową. Przez posługę ks. proboszcza z sakramentu pojednania i komunii świętej skorzystali również parafianie samotni, chory i cierpiący.
4. wypełnianie uczynków miłosierdzia
a) udział w akcji prowadzonej przez Caritas w ramach Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom poprzez zakup świec ( w tym roku w naszej parafii zostało rozprowadzonych 10 dużych i 150 małych świec).
Jak wspomina dyrektor Caritas Diecezji Tarnowskiej ks. Zbigniew Pietruszka:
„Caritas Diecezji Tarnowskiej przygotowała 120 tysięcy świec, które zapłoną na wigilijnych stołach. Środki zebrane dzięki dystrybucji świec zostaną przeznaczone na dofinansowanie wakacyjnego i zimowego wypoczynku dzieci, posiłków dla uczniów w szkołach i świetlicach oraz na wsparcie dzieci w rehabilitacji i leczeniu. Ponadto 10 groszy, uzyskanych dzięki każdej z wigilijnych świec rozprowadzanych w parafiach, zostanie przeznaczone na dożywianie dzieci w Afryce i Ameryce Południowej. Również bardzo często zwracają się do nas kapłani, którzy pracują w Ukrainie, abyśmy wsparli wypoczynek dzieci, które są doświadczone wielką tragedią wojny na Ukrainie. Dzięki ostatniej akcji, tarnowska Caritas w tym roku przeznaczyła pół miliona złotych na letni i zimowy wypoczynek dzieci z diecezji tarnowskiej, a także z Ukrainy”.
b) zorganizowanie i przekazanie darów dla mieszkańców Domu Pomocy Społecznej dla Dzieci, Młodzieży i Dorosłych Niepełnosprawnych Intelektualnie prowadzonego przez Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia w Tarnowie założone przez założyciela naszych adwentowych rozważań św. Wincentego a Paulo. (ul. Robotnicza 4).
c) przekazanie darów dla Rodzinnego Domu Pomocy „Pogodna Jesień” w Lisiej Górze (ul. Sucharskiego 3A)
d) wysłuchanie pięknego koncertu kolęd śpiewanego przez dzieci z naszego chóru szkolnego pod dyrekcją pana mgr Dariusza Augustyna,
e) odwiedziny ludzi starszych, chorych, samotnych przez dzieci ze SKC oraz panie z PZC połączone ze składaniem życzeń i wręczeniem skromnych upominków świątecznych.
f) zakup różnych bożonarodzeniowych pamiątek (żłobki, figurki, kartki świąteczne itp.) przygotowanych przez panie z Parafialnego Zespołu Caritas znajdujących się na kiermaszu parafialnym.
Przybądź, Panie, bo czekamy
Twego przyjścia wyglądamy,
bo źle nam żyć bez Ciebie!
Ref.
Gotujmy drogę Panu. Prostujemy ścieżki Jego,
Przemieńmy swoje życie, odwróćmy się od złego.
Noc minęła, dzień jest blisko,
W jasnym świetle czyńmy wszystko, ze snu już powstać pora!
Ref. Gotujmy drogę…
Pan jest blisko, między nami.
W tłumie ludzi gdzieś wmieszany,
czy umiem Go zobaczyć?
Ref. Gotujmy drogę…
Pan jest blisko i też czeka,
Czy przyjść może do człowieka,
czy kocham Go prawdziwie?
Ref. Gotujmy drogę…
