Corocznie Światowy Dzień Chorego obchodzony jest 11 lutego. Dzień ten został ustanowiony przez papieża Jana Pawła II 13 maja 1992 roku
Obchody tego święta przypadają w dzień wspominania w Kościele pierwszego objawienia Maryi w Lourdes, zaś ogólnoświatowe obchody mają miejsce w jednym z sanktuariów maryjnych. Pierwsze miały miejsce w 1993 roku w Lourdes i częściowo w Rzymie. W kolejnych latach, centralnymi miejscami obchodów były: Jasna Góra w Częstochowie, Jamusukro (Wybrzeże Kości Słoniowej), Guadalupe (Meksyk), Fatima, Loreto, Harissa (Liban), Rzym, Sydney, narodowe sanktuarium katolików indyjskich w Vailankamy, Jaunde (Kamerun), Adelajda (Australia) i Seul (Korea Południowa).
W naszej diecezji tegoroczne obchody tego dnia miały miejsce w Centrum Zdrowia Psychicznego w Straszęcinie. Z chorymi spotkał się biskup tarnowski Andrzej Jeż, który przewodniczył Mszy św. o godzinie 10.15 w tymże szpitalu. Podczas swojego kazania, zwrócił uwagę na rolę i wartość nadziei w życiu człowieka. To ona jest tym, co pozwala zrozumieć niesiony krzyż, ale także niejednokrotnie uwierzyć w Miłość Boga. Swoje słowa skierował do chorych, którzy mierzą się z bólem nie tylko fizycznym, ale również psychicznym. Podkreślił jak ważne jest, by pamiętać, o tych którzy cierpią i pomagać im odnaleźć nadzieję w ich zmaganiach – nadzieję, bez której życie człowieka traci jakiekolwiek poczucie sensu. ,,W cierpieniu, w którym nie ma nadziei, wszystko staje się gorzkie i pogmatwane. Wszystko, co dotychczas wydawało się być obiecujące i pełne sensu, jest roztrzęsione. Sprzyja temu ogólny stan człowieka, który zwykle idzie od smutku do beznadziei’. Pasterz Diecezji przywołał słowa Jana Pawła II, który mówił o przyjmowaniu cierpienia. Człowiek chory, zmagając się ze swoim trudem, bardzo często musi przerosnąć samego siebie. Zmierzenie się z bólem, to również podążanie za Jezusem przez przeżywanie w sobie tego, czego doświadczył Chrystus. ,,Cierpienie jest jednym z tych punktów, w których człowiek zostaje niejako skazany na to, ażeby przerastał samego siebie i zostaje do tego w tajemniczy sposób wezwany. Właśnie podejmując w taki sposób cierpienie, my, przerastamy siebie. Wychodzimy na wyższy poziom swojego istnienia, życia’
Natomiast w naszej parafii program Dnia Chorego był następujący:
- dnia (7.II) – objazd wszystkich chorych, starszych, samotnych naszej parafii przez księdza proboszcza Roberta. Udzielanie Sakramentów pokuty, Eucharystii, namaszczenia chorych.
- objazd chorych także przez panią Annę Mondel przewodniczącą Parafialnego Zespołu Caritas. Serdeczna rozmowa, wręczanie symbolicznych upominków wraz ze składaniem życzeń.
- Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP, następnie Msza Święta w intencji wszystkich chorych, cierpiących, starszych i samotnych naszej parafii odprawiana przez księdza proboszcza połączona z krótką homilią oraz modlitwami w ich intencji.
- wystawienie i adoracja Najświętszego Sakramentu prowadzona przez panie z Parafialnego Zespołu Caritas, potem błogosławieństwo lourdzkie Najświętszym Sakramentem. Na zakończenie nabożeństwa wszystkim obecnym zostały wręczone słodkie upominki.
Maryjo – bądź u wezgłowia wszystkich chorych i cierpiących,
Tych, którzy w tej chwili stracili przytomność i będą umierać,
Tych, którzy rozpoczęli agonię,
Tych, którzy stracili nadzieję na wyzdrowienie,
Tych, którzy krzyczą i płaczą z bólu,
Tych, którzy nie mogą zatroszczyć się o siebie z powodu braku pieniędzy,
Tych, którzy tak bardzo chcieliby chodzić, a muszą po zostawać nieruchomi,
Tych, którzy na próżno szukają w swoim łóżku dogodniejszej pozycji.
Tych, którzy muszą się wyrzec najdroższych planów przyszłości,
Tych zwłaszcza, którzy nie wierzą w lepsze życie,
Tych, którzy buntują się i złorzeczą Bogu,
Tych, którzy nie wiedzą, że Chrystus boleśnie opuszczony na krzyżu cierpiał jak oni i za nich.
„Wszechmogący i wieczny Boże, Ojcze ubogich, Pocieszycielu chorych, Nadziejo umierających, Twoja miłość kieruje każdą chwilą naszego życia. Wznosimy na modlitwie do Ciebie nasze serca i umysły. Sławimy Cię za dar ludzkiego życia, a szczególności za obietnicę życia wiecznego. Wiemy, że zawsze jesteś blisko pogrążonych w smutku i ubogich oraz wszystkich tych, którzy są bezbronni i którzy cierpią.
O Boże łagodności i współczucia, przyjmij modlitwy, które zanosimy w imieniu naszych chorych braci i sióstr. Wzmocnij ich wiarę i zaufanie do Ciebie. Pociesz ich swoją pełną miłości obecnością i – jeśli taka jest Twoja wola – przywróć ich zdrowie, daj nowe siły ich ciałom i duszom.
O miłościwy Ojcze, pobłogosław tych, którzy umierają, pobłogosław tych wszystkich, którzy wkrótce staną z Tobą twarzą w twarz. Wierzymy, że uczyniłeś ze śmierci drzwi do życia wiecznego. Podtrzymuj w imię Twoje naszych braci i siostry, którzy są u kresu swego życia, i zaprowadź ich bezpiecznie do domu życia wiecznego z Tobą.
O Boże, Źródło wszelkiej mocy, broń i chroń tych, którzy opiekują się chorymi i troszczą się o umierających. Obdarz ich duchem odwagi i życzliwości. Wspieraj ich w wysiłkach na rzecz niesienia pocieszenia i ulgi. Uczyń z nich jeszcze bardziej promieniujący znak Twojej przemieniającej miłości.
Panie życia i Opoko naszej nadziei, obdarz swym obfitym błogosławieństwem tych wszystkich, którzy żyją, pracują i umierają. Napełnij ich swoim pokojem i swoją łaską. Ukaż im, że jesteś kochającym Ojcem, Bogiem miłosierdzia i współczucia. Amen.”
(papież Jan Paweł II)
