Miesiąc październik jest miesiącem szczególnie poświęconym modlitwie różańcowej. W każdej parafii, także i w naszej w tym czasie organizowane były nabożeństwa różańcowe. Do odmawiania różańca nawoływała sama Maryja podczas wielu objawień i dała nam obietnicę, że kto będzie się modlił odmawiając różaniec, będzie ocalony i ocali świat od nieszczęść spowodowanych przez grzech.
Krótka historia modlitwy różańcowej
Już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, wierni chwalili Boga, powtarzając różne modlitwy. Początkowo była to głównie Modlitwa Pańska. Przykładowo reguła benedyktyńska nakazywała braciom zakonnym odmawiać ją 150 razy dziennie. Ponieważ kult Najświętszej Maryi Panny, był bardzo żywy, zaczęto poszukiwać modlitwy przez wstawiennictwo Bożej Rodzicielki. Najpierw było to samo pozdrowienie Archanioła Gabriela, później dodano słowa wypowiedziane przez św. Elżbietę. Obecną formę modlitwy „Zdrowaś Maryjo” zatwierdził papież Pius V w 1566r. Za ojca Różańca uważa się jednak św. Dominika (1172-1221), któremu miała objawić się Maryja i przekazać modlitwę różańcową, której forma jednak była nieco inna niż obecnie. Ostatecznie dominikanin Lamus a la Roche (XV w.) ustalił liczbę 150 „Zdrowaś Mario” (tak jak 150 psalmów) przeplatanych Modlitwą Pańską. Modlitwę różańcową popularyzowali liczni święci. Św. Stanisław Kostka prosił, by przy śmierci dano mu do rąk różaniec, bo to najmilsza pamiątka od niebieskiej Matki. Św. Teresa z Avila jako siedmioletnia dziewczynka z bratem wyszukiwała w ogrodzie ustronie, gdzie odmawiała z nim różaniec. Św. Karol Boromeusz był jednym z najżarliwszych propagatorów bractw różańcowych. Św. Filip Nereusz nawet w nocy nie rozstawał się ze swoim różańcem. Św. Franciszek Salezy i św. Joanna de Chantal ślubem zobowiązali się do codziennego odmawiania różańca. Św. Józef Kalasanty św. Jan de la Salle i św. Jan Bosko wprowadzili codzienne odmawianie cząstki różańca świętego nie tylko w swoich rodzinach zakonnych, ale także wśród wychowanków. Św. Ludwik Maria Grignion de Montfort nosił przy sobie stale u pasa duży różaniec, podobnie św. Alfons Liguori.
Najwięcej do rozpowszechnienia modlitwy różańcowej w Kościele przyczynili się jednak papieże. Wśród nich pierwsze miejsce ma papież Klemens VIII który wydał 19 bulli zachęcających wiernych do odmawiania tej modlitwy, oraz papież Leon XIII. W latach 1883-1898 wydał on aż 12 urzędowych pism dotyczących różańca świętego. Można je nazwać encyklopedią różańcową. Łącznie w całym swoim pontyfikacie zostawił on 22 oficjalne dokumenty dotyczące różańca. On też wprowadził nabożeństwa różańcowe w październiku. Pius XI i Pius XII codziennie ze swoimi domownikami odmawiali różaniec. Pius XI wydał osobny dokument O Różańcu Najświętszej Maryi Panny (z 29 września 1937 r.). Papieże Jan XXIII, Paweł VI i Jan Paweł II niejeden raz w swoich publicznych przemówieniach zachęcali wiernych do ukochania tej modlitwy.
Św. Jan Paweł II – człowiek różańca
Tradycyjny cykl różańcowy składał się z trzech Tajemnic: Radosnych, Bolesnych i Chwalebnych. Ta forma obowiązywała do 16 października 2002 roku, kiedy to św. papież Jan Paweł II wprowadził czwartą tajemnicę: Światła.
Dla św. Jana Pawła II modlitwa różańcowa miała wyjątkowe znaczenie. Często ją odmawiał, mówił o niej i pisał. Znamienne, że w swoim pierwszym przemówieniu po wyborze na Stolicę Apostolską wypowiedział takie słowa:
„Różaniec jest moją codzienną modlitwą – i muszę powiedzieć, że jest modlitwą cudowną, cudowną w swojej prostocie i w swej głębi… W tej modlitwie powtarzamy wiele razy te same słowa, lecz są to słowa, które Dziewica Maryja usłyszała od Archanioła i od swej krewnej św. Elżbiety. Z tymi słowami łączy się cały Kościół. Równocześnie zaś w te same dziesiątki Różańca serce nasze może wprowadzić wszystkie sprawy, które składają się na życie człowieka, narodziny, narodu, Kościoła i ludzkości. Sprawy osobiste, sprawy naszych najbliższych zwłaszcza tych, którzy są nam najbliżsi, tych o których najbardziej się troszczymy, którzy nam leżą na sercu. W ten sposób i ta prosta modlitwa różańcowa pulsuje niejako życiem ludzkim”.
Święty Jan Paweł II wielokrotnie zachęcał aby odmawiać różaniec, zarówno we wspólnotach kościelnych jak i w naszych rodzinach. Modlitwa różańcowa jednoczy ludzi, którzy odmawiając różaniec, rozważają tajemnice życia Jezusa i Maryi.
Jest to modlitwa, która może zdziałać cuda. Dziś w tych trudnych czasach potrzebujemy pomocy Maryi bardziej niż kiedykolwiek, dlatego powinniśmy częściej sięgać po różaniec.
Różaniec jest jedną z najbardziej popularnych modlitw na świecie. Sięgają do niej ludzie prości i wykształceni, duchowni i świeccy. Jego forma modlitwy znana jest w innych religiach, ale jako modlitwa maryjna charakterystyczna jest dla katolików.
I my w sposób szczególny w tym miesiącu gromadziliśmy się w naszej parafialnej świątyni, aby razem z całym Kościołem uwielbiać Maryję, dziękować Jej za wszelkie otrzymane łaski i prosić Ją o nieustannie wstawiennictwo u Swojego Syna. Nasza cześć do Maryi wyrażała się poprzez:
- Codzienne odmawianie jednej części różańca świętego. W wyznaczonym dniu prowadziły go:
- członkinie i członkowie róż różańcowych ( w naszej parafii jest obecnie 19 róż różańcowych)
- wszystkie dzieci szkolne począwszy od przygotowujących się do I spowiedzi i Komunii Świętej aż do kandydatów do Sakramentu Bierzmowania,
- młodzież (lektorzy szkół średnich),
- członkowie różnych grup parafialnych ( ministranci i ministrantki, lektorzy młodsi, SKC, Wolontariat Szkolny, Caritas Parafialna, kolędnicy misyjni, rodzice dzieci pierwszokomunijnych).
- Misjonarze ze Zgromadzenia Słowa Bożego – SDV ( o. Marek Kościółek oraz o. Bertin Kabongo pochodzący z Kongo, a obecnie studiujący na KUL – u, których gościliśmy w Tygodniu Misyjnym).
- Uczestnictwo we Mszy Świętej poprzedzone odmawianiem przez wiernych koronki do Miłosierdzia Bożego.
- Poświęcenie różańców dla dzieci klas III przygotowujących się do I Komunii Świętej (7.X.).
Matko Boża w różańcu co słyniesz cudami
Ty którą obraliśmy za Matkę i Królową,
prosimy Cię,
wstawiaj się przed Bogiem za nami,
za naszą Ojczyznę, za sprawującymi władzę
i za pokoleniem młodych Polek i Polaków,
których teraźniejszość i przyszłość zawierzamy Twojej opiece.
Maryjo, powierzamy Tobie ludzi chorych, cierpiących,
samotnych i pogrążonych w rozpaczy,
oraz tych, którzy odeszli od Boga.
Niech Twoja przemożna pomoc
przyniesie umocnienie wiary,
uzdrowienie duszy i ciała,
pomoże podjąć walkę z grzechem
i wyjedna potrzebne łaski dla wszystkich,
których polecamy Twemu wstawiennictwu.
Królowo Różańca Świętego, módl się za nami.
