Dnia 5 października 2022 roku obchodziliśmy wspomnienie św. Faustyny Kowalskiej. Nasza parafia dokładnie 7 lat temu wzbogaciła się o jej relikwie. Był to wspaniały dar dla naszej wspólnoty od księdza Jana Lorka, wówczas pomagającemu w pracy duszpasterskiej w Zaczarniu. Relikwie te zostały umieszczone w naszym relikwiarzu w bocznym ołtarzu Bożego Miłosierdzia (obok znajdujących się już tam i odbierających cześć relikwii św. Jana Pawła II, św. Matki Teresy z Kalkuty, św. Ojca Pio z Pietrelciny, świętych Dzieci Fatimskich: Franciszka i Hiacynty oraz bł. Karoliny Kózkówny).
Obchody wspomnienia św. siostry Faustyny w naszej parafii miały następujący przebieg:
- 6.30 – Msza Święta,
- 16.40 – odmówienie koronki do Miłosierdzia Bożego,
- 17.00 – rozważania różańcowe oparte o teksty św. Faustyny zawarte w „Dzienniczku” prowadzone przez uczniów klasy VIII,
- 17.30 – Msza Święta o św. Faustynie Kowalskiej.
W wygłoszonej homilii ks. proboszcz wypowiedział m.in. takie słowa: „ Aż trudno uwierzyć, patrząc tylko po ludzku, że tę prostą, mało wykształconą( bo przecież ukończyła tylko 3 klasy szkoły podstawowej), schorowaną siostrę Faustynę Chrystus wybrać – jak sam powiedział – na sekretarkę Bożego Miłosierdzia, aby to orędzie Miłosierdzia głosiła całemu światu. Pan Jezus podczas swojego objawienia do Siostry Faustyny powiedział słowa, którego ona później zapisała w swoim Dzienniczku: „Sekretarko Mojego miłosierdzia –– pisz, mów duszom o tym wielkim miłosierdziu Moim, bo blisko jest dzień straszliwy, dzień Mojej sprawiedliwości (Dz. 965). Nie ustawaj w głoszeniu miłosierdzia Mojego (Dz. 1521). Mów światu całemu o niepojętym miłosierdziu Moim (Dz. 699). Niech pozna cała ludzkość niezgłębione miłosierdzie Moje. Jest to znak na czasy ostateczne, po nim nadejdzie dzień sprawiedliwy (Dz. 848). Napisz: Nim przyjdę jako Sędzia sprawiedliwy, otwieram wpierw na oścież drzwi miłosierdzia Mojego. Kto nie chce przejść przez drzwi miłosierdzia, ten musi przejść przez drzwi sprawiedliwości Mojej”.
Co przekazał Pan Jezus przez siostrę Faustynę światu ?
Najpierw prosił ją o wymalowanie Jego obrazu. „Wieczorem, kiedy byłam w celi – relacjonuje to wydarzenie w „Dzienniczku” – ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady. (…) Po chwili powiedział mi Jezus: „Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie. Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w kaplicy waszej, potem na całym świecie” (Dz. 47). I tak się stało.
Potem nauczył ją Koronki do Bożego Miłosierdzia.
„Odmawiaj nieustannie tę koronkę, której cię nauczyłem. Ktokolwiek będzie ją odmawiał, dostąpi wielkiego miłosierdzia w godzinę śmierci. Kapłani będą podawać grzesznikom jako ostatnią deskę ratunku; chociażby grzesznik był najzatwardzialszy, jeżeli tylko raz zmówi tę koronkę, dostąpi łaski z nieskończonego miłosierdzia.
Niech się nie lęka zbliżyć do mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jak szkarłat. Każdą duszę, która odmawiać będzie tę koronkę, bronię w godzinie śmierci jako swej chwały. (…) Kiedy przy konającym inni odmawiają tę koronkę, uśmierza się gniew Boży, a miłosierdzie niezgłębione ogarnia duszę. O, jak wielkich łask udzielę duszom, które odmawiać będą tę koronkę”.
Wreszcie Pan Jezus domagał się ustanowienia Święta Miłosierdzia Bożego Powiedział do siostry Faustyny: Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia (Dz. 299). Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia Mojego. Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski”. Moi kochani! Jakież wielkie i niezgłębione jest Boże Miłosierdzie, które rozlewa się i dotyka każdego człowieka, a które zostało nam przekazane przez patronkę dnia dzisiejszego św. Faustynę”.
Po każdej Mszy Świętej wierni mieli okazję do ucałowania świętych relikwii, wypraszając przez Jej wstawiennictwo Miłosierdzie Boże dla siebie samych i dla całego świata.
Wszechmogący, wieczny Boże, Ty wybrałeś świętą Faustynę do głoszenia niezmierzonych bogactw Twojego miłosierdzia, spraw, abyśmy za jej przykładem w pełni zaufali Twemu miłosierdziu i wytrwale pełnili dzieła chrześcijańskiej miłości.
